ว้คซีนตัวใหม่

ว้คซีนตัวใหม่

เขียนโดย  : กีรติมา

สวัสดีค่ะ ดิฉันขอแนะนำตัวเองสักเล็กน้อยนะคะ ชื่อจริงของดิฉันคือ “ดาราวดี” หรือจะเรียกว่า “น้ำหวาน” ก็ได้ค่ะ

น้ำเสียงประหม่าเล็กน้อยของหญิงสาวสวยเพียงคนเดียวที่นั่งโดดเด่นอยู่บนเวทีพร้อมกับวิทยากรคนอื่นๆ นั้นเรียกร้องความสนใจได้ไม่น้อย หล่อนยิ้มเขินจนพวงแก้มเป็นสีชมพูระเรื่อราวกับสาวแรกรุ่น พยายามเรียกความมั่นใจกลับคืนด้วยการหยิบโน้นจับนี้อยู่เกือบสิบนาที กว่าจะสามารถเก็บอาการได้ จะไม่ให้เป็นได้อย่างไรในเมื่อต้องมายืนอยู่ต่อหน้าชายหนุ่มฉกรรจ์หลายร้อยคนที่กำลังนั่งสลอนอยู่ภายในห้องประชุมนี้

“ก่อนอื่นเรามาดื่มฉลองพุทธศักราชใหม่กันดีมั้ยคะ ถึงแม้จะผ่านมาแล้วหลายสัปดาห์แล้ว แต่ดิฉันคิดว่าควันหลงของปีใหม่คงยังไม่จางไปจากกระแสเลือดของทุกท่านนักนะคะ”หล่อนหัวเราะขำกับมุกตลกของตัวเอง ก่อนยกแก้วน้ำหวานสีชมพูขึ้นเชิญชวนทุกคนดื่มพร้อมกัน

“แล้วตัวจริงหวานเหมือนชื่อมั้ยคร้าบ...”

“คุณน้ำหวานมีแฟนรึยังคร้าบ

“คุณน้ำหวานอายุเท่าไหร่แล้วคร้าบ”

มีเสียงแซว เสียงถามดังมาไม่ขาดสาย เป็นธรรมดาสำหรับคนสวยที่ต้องตกเป็นเป้าให้หนุ่ม ๆ โจมตี แต่ก่อนที่จะนอกเรื่องไปมากกว่านั้น ดาราวดีก็รีบดึงเรื่องเข้าสู่ประเด็น

“เอาละค่ะ เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะคะ” ไฟภายในห้องประชุมดับวูบขณะที่จอผ้าใบขนาดใหญ่ด้านหน้าเวทีก็ปรากฏแสงสว่างวาบขึ้นแทน

“นี่คือโฉมหน้าของเจ้ามฤตยูร้ายที่แทรกตัวอยู่ในท่ามกลางชีวิตอันสงบสุขของมวลมนุษยชาติมานานเกือบห้าทศวรรษ...”

ภาพขยายของวัตถุประหลาดสีสันสวยงามหลากสี เป็นก้อนเป็นเกลียว พัวพันกันยุ่งไปหมด ฉายเด่นอยู่หน้าจอ

“ใช่แล้วค่ะ...นี่คือโครงสร้างทางพันธุกรรมอันสวยสดงดงามของเจ้าเชื้อไวรัสชนิดหนึ่ง ซึ่งยังคงออกอาละวาดไปทั่วทุกหย่อมหญ้า ไม่เลือกแม้ลูกเด็กเล็กแดงนักเรียน นักศึกษา น้องหนู หรือแม้กระทั่งของตายที่บ้าน”

มีเสียงหัวเราะดังครืน ดาราวดียิ้ม

น้อย ๆ ที่มุมปาก แล้วเริ่มต้นเล่าเรื่อง...

“หากท่านรู้จักพิษสงของมันท่านจะขำไม่ออก เหมือนกับสาวสวยท่านนี้”

ภาพของนักศึกษาสาวรูปร่างดีปรากฏขึ้นท่ามกลางเสียงฮือฮาของบรรดากระทาชายทั้งหลายซึ่งซุบซิบกันระงมด้วยความเสียดายที่ใบหน้าของเธอถูกปิดตาไว้จนแทบดูไม่ออกว่าเป็นใคร รู้แต่ว่าเธอต้องเป็นคนสวยมากคนหนึ่ง

“ดาวเป็นนักศึกษาสาวจากมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง เธอพกพาความสวยมาตั้งแต่เกิด จนใครๆ พากันอิจฉา แต่สวรรค์ก็ให้ความสวยเธอมามากกว่าสติปัญญาที่มี อันนี้มันคือสมดุลของโลกมนุษย์” ดาราวดียิ้มเศร้าก่อนเล่าต่อ

“เธอใช้ชีวิตอย่างที่คนสวย ๆ อย่างเธอจะทำได้ ตั้งแต่เที่ยวเตร่ ซื้อของฟุ่มเพื่อย โดยใช้ความสวยเป็นใบเบิกทาง จนรู้สึกว่าเงินทองขาดมือ ในที่สุดเธอก็ต้องหันไปหาลำไพ่พิเศษจากการแนะนำปากต่อปากของเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน เป็นงานสบาย ไม่ต้องลงทุนอะไร แถมยังทำให้เธอมีชีวิตที่สุขสบาย มีรถเก๋งคันโก้ขับโฉบเฉียวไปเรียนที่มหาวิทยาลัยโดยไม่ต้องทนแออัดยัดทะนานในรถไฟฟ้าเหมือนคนอื่น ๆ”

ดาราวดีหยุดพูด ถอนหายใจแผ่วเบา

“แต่แล้ววันหนึ่ง เธอเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว...เธอเริ่มใจคอไม่ดี แต่ก็ปลอบใจตัวเองเสมอว่าเธอป้องกันดีที่สุดแล้ว เธอเลือกเฉพาะแขกชั้นดีระดับไฮโซฯ ทั้งนั้น”

น้ำเสียงของดาราวดีขาดหายไป ฟังดูกระท่อนกระแท่น สีหน้าดูเศร้าหมอง คงเพราะสะเทือนใจไม่น้อย ขณะที่ภายในห้องประชุมเงียบกริบ

“เธอตัดสินใจไปพบแพทย์ และสิ่งที่ทำให้เธอต้องตกใจที่สุดก็คือ เธอติดเชื้อซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ใช่เชื้อเอชไฟว์เอ็นวันของไข้หวัดนก.” ดาราวดีพยายามหยอดมุกตลกเพื่อสร้างบรรยากาศ

“แต่มันคือ “เชื้อเอชไอวี" เจ้าของภาพสีสวยงามที่ดิฉันนำเสนอท่านไปเมื่อสักครู่นี้”

มีเสียงฮือฮาในทำนองว่าตรงตามที่คาดหมายเอาไว้ ทำเอาดาราวดียิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก ก่อนที่จะเล่าเรื่องต่อ

“แต่นับว่าโชคยังเข้าข้าง ก่อนที่เธอจะตัดสินใจทำอะไรเลวร้ายมากไปกว่านี้ เธอก็ได้ข่าวว่าบริษัทผลิตวัคซีนรายใหญ่ของโลกได้มาทำการศึกษาทดลองและวิจัยวัคซีนรักษาโรคเอดส์ขึ้นในประเทศไทย เนื่องจากเห็นในศักยภาพของนักวิจัยไทยที่สามารถผลิตวัคซีนรักษาโรคไข้หวัดนกได้สำเร็จเป็นเจ้าแรกของโลก...”

คาราวดีหยุดพูด หันไปยกแก้วน้ำสีชมพูชูขึ้นเป็นทำนองเชิญชวนให้ทุกคนได้ดื่มพร้อมๆ กับหล่อนอีกครั้ง ก่อนจะปรายตามองกลุ่มชายหนุ่มหัวเกรียนทั้งหลายที่กำลังกระดกแก้วรวดเดียวอย่างพึงใจ นัยน์-

ตาเป็นประกาย

“ในฐานะหนึ่งในหนูทดลองยา เอ๊ย ผู้ร่วมโครงการวิจัย ปรากฏว่ามันได้ผลดีเกินคาดภายในระยะเวลาแค่สามปี ไม่สามารถตรวจพบเชื่อในร่างกายของเธอได้อีกเลย ตรงกันข้ามกับอาสาสมัครรายอื่นที่ทยอยเสียชีวิตลงไปจนหมด...”

“จากการสอบประวัติ พบว่าเธอเคยได้รับเชื้อเอชไฟว์เย็นวัน เมื่อปี 2546 แต่เธอก็สามารถรอดชีวิตจากโรคไข้หวัดนกได้อย่างเหลือเชื่อ ซึ่งแพทย์ผู้วิจัยต่างลงความเห็นกันว่าอาจเป็นไปได้ที่ร่างกายเธอจะสร้างแอนติบอดี้ชนิดพิเศษขึ้นมาต่อสู้กับเชื้อเอชไอวีได้อีกครั้ง”

“ไม่นานหลังจากนั้นวงการแพทย์ไทยก็สร้างความตื่นตะลึงไปทั่วโลก เมื่อไทยสามารถผลิตวัคซีนป้องกันโรคเอดส์ได้เป็นเจ้าแรกของโลกในปี 2555 เท่านั้นเอง...”

มีเสียงฮือฮาดังขึ้นระงมไปทั่ว พร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มสดชื่นของบรรดาชายหนุ่มทั้งหลาย

“แต่เพื่อให้แน่ใจว่าวัคซีนจะให้ผลดีและไม่มีผลข้างเคียง คณะผู้วิจัยจึงทำการศึกษาวิจัยการใช้วัคซีนอย่างเงียบ ๆ อีกหลายปี ทั้งในกลุ่มคนที่เต็มใจและไม่เต็มใจซึ่งปรากฏว่าวัคซีนให้ผลดีอย่างยิ่งยวด จนรัฐบาลตัดสินใจอนุมัติให้นำวัคซีนนี้ออกมาใช้ได้ในปีนี้เป็นปีแรก” ดาราวดีเว้นวรรคก่อนยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มหน้าตาดีซึ่งนั่งอยู่แถวหน้าสุด

“นี่คือโฉมหน้าของวัคซีนตัวใหม่..พระเอกของเรา”

ภาพขวดยาใบเล็ก ๆ ที่บรรจุสารสีแดงอยู่เต็มฉายขึ้นบนจอขนาดใหญ่พร้อมกับเสียงบรรยายด้วยภาษาอังกฤษ มีคำแปลเป็นภาษาไทยวิ่งอยู่ข้างล่าง จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นภาพของเจ้าหน้าที่ในกำลังใช้เข็มฉีดยาที่มลงตรงฝาขวดแล้วดูดของเหลวสีแดงออกมาใส่ในแก้วน้ำ แล้วเติมนมข้นหวานลงไป ใช้ช้อนคนจนเป็นสีชมพู ก่อนเติมน้ำแข็งลงไป มีสภาพเหมือนน้ำในแก้วที่ทุกคนเพิ่งจะดื่มไปเมื่อสักครู่ไม่มีผิด

ดาราวดีมองใบหน้าอิหลักอิเหลื่อของทุกคนแล้วยิ้มกว้างอย่างรู้ทัน ก่อนจะยกแก้วที่มีน้ำสีชมพูอยู่ครึ่งหนึ่งขึ้นดื่มจนหมด

“วัคซีนชนิดนี้เก็บก็ง่าย แค่อุณหภูมิห้องเท่านั้น วิธีใช้ก็ไม่ยุ่งยาก แค่ชงกับน้ำเปล่า จะผสมนมสดหรือนมข้นหวานเพื่อเพิ่มรสชาติให้อร่อยก็ไม่ทำให้ยาเสื่อมคุณภาพไปได้ ซึ่งน้ำหวานสีชมพูสวยสดที่ดิฉันเพิ่งดื่มไปเมื่อครู่นี้คือตัวเดียวกันกับที่ท่านเห็นในภาพ...”

ดาราวดียิ้มเยือกเย็นก่อนใช้ปากกาสีเงินชี้ไปที่จอ พลันภาพนักศึกษาสาวคนเดิมก็ปรากฏขึ้น แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนในห้องต้องตกตะลึงพรึงเพริดมากกว่าเรื่องวัคซีนนั้นก็คือภาพใบหน้าของนักศึกษาสาวที่แผ่นสีดำซึ่งปิดทับดวงตาของภาพนั้นค่อยๆ เลือนหายไปเผยให้เห็นใบหน้านั้นชัดเจนขึ้น จนปรากฏเสียงอื้ออึงไปทั่วทั้งห้องประชุม

“ดาว.. เป็นชื่อเดิมของดิฉันเองค่ะส่วน น้ำหวาน” ทางคณะแพทย์ท่านได้ตั้งให้ใหม่เพื่อเป็นที่ระลึกในฐานะของผู้ให้กำเนิดวัคซีนตัวใหม่”

“และน้ำหวานสีชมพูที่ดิฉันและทุกท่านได้ดื่มไปเมื่อสักครู่นี้ ก็คือวัคซีนป้องกันโรคเอดส์ที่ดิฉันได้บรรยายมาทั้งหมด

หล่อนเฉลยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ขณะที่ชายหนุ่มหลายคนทำตาเหลือก นั่งตัวแข็งตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน บางคนถึงกับสบถออกมาอย่างหยาบคายด้วยความตกตะลึง

บังเกิดเสียงฮือฮากันลั่นห้องประชุมบ้างก็ลุกขึ้นวิ่งออกไปโก่งคออาเจียน บ้างก็นั่งตัวแข็งที่ออยู่กับที่ มีไม่น้อยที่ตะโกนด่าอย่างโกรธแค้น จนสถานการณ์ทำท่าจะบานปลาย เดือดร้อนถึงเจ้าหน้าที่สารวัตรทหารที่ต้องรีบวิ่งมาตั้งแนวกำแพงล้อมรอบไว้พร้อมอาวุธครบมือ

“ขอให้ทุกท่านโปรดอยู่ในความสงบในฐานะที่ท่านเป็นชายชาติทหาร ต้องทำหน้าที่ปกป้องอธิปไตยของชาติบ้านเมืองฉันใด แม้ในยามนี้ประเทศชาติของเรากำลังเผชิญกับโรคร้ายที่กำลังบ่อนทำลายพลเมืองของชาติให้อ่อนแอ ท่านก็ต้องทำหน้าที่ในฐานะรั้วของชาติ คอยปกป้องอธิปไตยของเราไว้ฉันนั้น...”

เสียงประกาศกร้าวเฉียบขาดของนายทหารชั้นผู้ใหญ่ที่ออกมาควบคุมสถานการณ์ด้วยตัวเองดังขึ้น เมื่อเห็นว่าทุกคนเริ่มอยู่ในอาการสงบ ดาราวดีก็บรรยายต่อ

“ดิฉันขอแสดงความยินดีกับทุกท่านเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับการคัดเลือกจากรัฐบาลให้เป็นคนไทยกลุ่มแรกที่ได้ใช้วัคซีนฟรีก่อนใคร เป็นของขวัญที่รัฐบาลภาคภูมิใจและยินดีมอบให้แก่ท่าน เพื่อต้อนรับพุทธศักราชใหม่”

ดาราวดีหยุดพูด สูดลมหายใจเข้าช้าๆ มองทุกคนด้วยดวงตาที่เป็นประกายวับวาว ก่อนพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น จริงจัง และหนักแน่น

“ท่านไม่ต้องตกใจนะคะ เพราะวัคซีนนี้มีผลข้างเคียงต่อร่างกายของท่านน้อยมากหรือแทบไม่มีเลย...เว้นแต่...”

ภายในห้องประชุมเงียบกริบอีกครั้งได้ยินเพียงเสียงหายใจหลายๆ เฮือกดังสลับกันไปมาอย่างอึดอัดเพื่อรอคำตอบสุดท้าย

“เว้นแต่ว่า....ท่านจะฝ่าฝืนกฏข้อห้ามของการใช้วัคซีน นั่นก็คือภายในสามเดือนแรกของการใช้วัคซีนท่านจะต้องงดเว้นจากการร่วมประเวณีโดยสิ้นเชิง ซึ่งหากท่านฝ่าฝืนแม้แต่ครั้งเดียว นอกจากร่างกายจะไม่สามารถสร้างภูมิคุ้มกันโรคเอดส์ได้แล้วยังจะทำให้ภูมิคุ้มกันของท่านบกพร่องอีกด้วย ซึ่งดิฉันคงไม่ต้องอธิบายอะไรต่อจากนี้แล้วนะคะ ว่าภูมิคุ้มกันบกพร่องมันหมายถึงอะไร